Ասաց՝ պիտի կռիվ գնա
«Հորդ փոխարինող կարող է լինել թեկուզ հենց մայրդ, բայց հայրենիքդ փոխարինող ուրիշ հայրենիք չի լինի»: Այսպիսին էին Վարուժան Խոջոյանի՝ որդուն հրաժեշտ տալու վերջին խոսքերը:
Արցախյան 44-օրյա պատերազմի հերոս, 43-ամյա Վարուժան Խոջոյանը Կոտայքի մարզի Չարենցավան քաղաքից էր: Նա հայրենիքը պաշտպանելու էր մեկնել կամավոր՝ տանը թողնելով միակ որդուն, կնոջն ու մորը:
Վարուժանի կինն ասում է. «Երբեք չէր խոսում հայրենիքի մասին, ուրիշների նման հայրենասիրական, բոցաշունչ խոսքեր չէր ասում: Հայրենիքի կենացը չէր առաջարկում քեֆերի ժամանակ, բայց երբ պատերազմի լուրը լսեց, ասաց՝ պիտի կռիվ գնա»:
Ընդդիմացել են նրան, թե «ինչո՞ւ պիտի գնաս, եթե քեզ չեն կանչում, իսկ մորդ ու որդուդ ո՞վ պիտի խնամի»: Բայց Վարուժն անսասան է մնացել իր որոշման մեջ: Մեկնել է կռիվ, հերոսաբար մարտնչել մինչև վերջին շունչը՝ մեկ մետր անգամ չնահանջելով: Նա զոհվել է հոկտեմբերի 8-ին, Ջրականում՝ իրեն վստահված մարտական դիրքում, նռնակը ձեռքին:
Այսօր Չարենցավան քաղաքում տեղի ունեցավ Վարուժան Խոջոյանի հիշատակին կառուցված հուշարձանի բացումը, որը նախաձեռնել էին Վարուժանի ընկերները: Բացման արարողությանը ներկա էին Չարենցավանի քաղաքապետ Հակոբ Շահգալդյանը, փոխքաղաքապետը, ոստիկանապետը, զինվորականներ, Վարուժանի ընկերներն ու հարազատները, նրա մարտական ընկերները, պարզապես նրան ճանաչող ու հարգող մարդիկ: Վարուժանի հիշատակին զինվորական կարգով հնչեց ինքնաձիգի համազարկ, ապա քահանան օրհնեց հուշարձանը:
Հնչեցին նաև հայրենասիրական կատարումներ երիտասարդ կատարող Հարություն Մարգարյանի և անվանի երգիչ, երգահան, ազատամարտիկ Դավիթ Ամալյանի կողմից:
Նյութը՝ hraparak.am-ից
05.09.2021