Երեխաների համար էր ապրում
Սերժիկ Հովսեփյանը ծնվել է 1885 թվականի հունիսի 20-ին Հադրութի Դրախտիկ գյուղում, հաճախել է տեղի միջնակարգ դպրոցը։ Դպրոցն ավարտելուց հետո ընդունվել է Ստեփանակերտի բժշկական ուսումնարանը։
2005-2007թթ անցել է պարտադիր զինվորական ծառայության։ Բանակն ավարտելուց հետո ծառայել է Ջրականում որպես բուժակ։
Մասնակցել է ապրիլյան քառօրյային՝ մարտի դաշտից հանելով բազմաթիվ վիրավորներ, փրկելով բազում կյանքեր։
2018 թվականին տեղափոխվել է Հադրութ, ծառայել որպես դասակի հրամանատար։
2018թ. ընդունվել է Երեվանի Վ. Սարգսյանի անվան ռազմական ուսումնարանը։ Ծառայության ընթացքում արժանացել է բազմաթիվ մեդալների, պատվոգրերի ու խրախուսանքների։
Սերժիկ Հովսեփյանը լեյտենանտի կոչում ուներ, 13 տարվա սպա էր։
Արգինեն եւ Սերժիկը 12 տարվա ամուսիններ էին, երեք երեխա ունեն՝ 10-ամյա Էդմոնը, 8-ամյա Յունան և 4-ամյա Էդվինը։ Ուրախ, կյանքով լի, ընկերասեր ու բարեկամասեր՝ այսպիսին էր Սերժիկը:
Կնոջ խոսքերով՝ երեխաների համար էր ապրում, միշտ ուզում էր, որ երեխեքը լավ լինեն։
Պատերազմի լուրն իմանալուն պես Սերժիկը մեկնել է առաջնագիծ և մասնակցել Ֆիզուլիի պաշտպանությանը։
2020 թվականի հոկտեմբերի 12-ին զոհվել է անօդաչու թռչող սարքի հարվածից։