Լևոն Վարդանյանը ծնվել է 2003թ. դեկտեմբերի 3-ին, Երևանում։ 

Մանկուց նա առանձնացել է կենսուրախությամբ, ջերմ ժպիտով ու խորը մտքերով, որոնք ոգեշնչել են շրջապատողներին։ Երաժշտությունն ու խոհարարությունը նրա կյանքի անբաժան մասն էին, և նա միշտ փորձում էր իր սերն ու զգացմունքները փոխանցել նոտաների ու համերի միջոցով։ Լևոնը եղել է այն որդին, ում գոյությունը ծնողներին անսահման հպարտություն ու ուրախություն է պարգևել։

​Նա ուղղակի չհասցրեց ընտրել մասնագիտություն, բայց տիրապետում էր ամենադժվար ու պատասխանատու մասնագիտությանը՝ մարդ լինելուն։

​2022թ. հունվարի 21-ին զորակոչվելով ծառայության՝ նա աչքի է ընկել քաջությամբ, բարձր պատասխանատվությամբ և անձնուրաց նվիրվածությամբ։ ​2022թ. սեպտեմբերի 13-ին, Ադրբեջանի կողմից սանձազերծված լայնամասշտաբ ագրեսիայի ժամանակ, Ներքին Հանդի 102-րդ դիրքում Լևոնը անմահացել է՝ կանգնած իր դիրքում և պաշտպանելով ընկերներին մինչև վերջին շունչը։

​Հետմահու պարգևատրվել է ՀՀ պետական՝ «Մարտական ծառայություն» և «Մարտական հերթապահություն» մեդալներով։

Լևոն Վարդանյանը մնացել է անմահ՝ հիշեցնելով մեզ բոլորիս իր ուղերձը. ​«Ես այստեղ եմ, ապրեք արժանապատվորեն»։