Զոլաքարցի Գագիկ Մելքոնյանն այսօր կտոներ իր երեսունութամյակը, եթե ապրիլյան օրերին անձնվիրաբար չպաշտպաներ հայրենի սահմանների անվտանգության ու անառիկության համար: Լինելով հրաշալի անձնավորություն, պարտաճանաչ ու պատասխանատու զինվորական, դիպուկահարը մարդկային բարձր հատկանիշներ է դրսևորել նաև մարտի դաշտում:
Գագիկը հրաշալի ու վարպետ դիպուկահար էր, ու գիտեր այդ մասին: Մարտի վերջին Գագիկի զառայության շրջանը լրանում էր: Նա հավաքել էր իրերը, որ տուն վերադառնար: Վերադարձի ճանապարհին զանգում է հրամանատարը և հայտնում, թե ինչ է կատարվում Թալիշում:
Առանց երկմտելու Գագիկը ճանապարհի կեսից հետ է վերադառնում՝ ուղևորվելով Թալիշ: Հակառակորդին դիմագրավելու ժամանակ նա իր ենթակայության տակ գտնվող զորքին հետ է ուղարկում՝ միայնակ մնալով հակառակորդի տասնութհոգանոց զինվորների հետ:
Նա համառորեն շարունակում է իր գործողությունները, մինչև հակառակ կողմը նրա վրա գռադ գցելու հրաման է ստանում: Հերոսին գտնում են դեպքից երեք օր անց:
Ուշարժան ու հային բնորոշ որոշում է կայացրել Գագիկի քույրը՝ սովորել եղբոր մասնագիտությունը և մեկնել ծառայության:
Նյութը՝ like-cool.online-ից
25.05.2020