Հեռակապով մարտը վարելը նրա համար չէր
27 տարի առաջ այս օրը, Մարտունու հյուսիսային գծի պաշտպանական հատվածը ամրապնդելիս, ականի պայթյունից զոհվեց Մարտունու շրջանի 26-րդ մոտոհրաձգային գումարտակի հրամանատար, «Մարտական Խաչ» 1-ին աստիճանի շքանշանի ասպետ, լեգենդար Մերուժան Մոսիյանը...
Ծնվել է 1965 թ. սեպտեմբերի 7-ին, Մարտունի քաղաքում: Տեղի թիվ 2 միջնակարգ դպրոցն ավարտելուց հետո Մերուժանը ընդունվել է Ստեփանակերտի մանկավարժական ինստիտուտի պատմության ֆակուլտետ և ավարտել 1988-ին:
1984-87 թվականներին ծառայել է Խորհրդային բանակում, ապա՝ աշխատել է կոմերիտշրջկոմում, այնուհետև՝ երեկոյան դպրոցում՝ որպես ուսումնական մասի վարիչ:
Ղարաբաղյան շարժման ակտիվ մասնակիցներից էր:
1991թ. նոյեմբերին Խոջավենդի ազատագրումով Մերուժանը Աշանի Արմենի, Հովիկի, Մաղոյի, Սահակի, Հայկի, Սոսի, Նելսոնի և մյուս քաջորդիների հետ սկիզբ դրեց Մարտունու շրջանի գյուղերի ազատագրմանը: 1991թ. դեկտեմբերին խորհրդային զորքերը լքեցին Մարտունու շրջանը: Ռազմագծում հարձակողական մենաշնորհը կտրուկ փոխանցվեց հայկական պաշտպանական ուժերի կողմը: 1992թ. փետրվարին «Արաբո» ջոկատի մասնակցությամբ Մերուժանի վաշտը բացառիկ հաջողությամբ ջախջախեց ադրբեջանցիների դիմադրությունը և ազատագրեց Ղարադաղլուն:
1992թ. սեպտեմբերի 1-ին ձևավորվեց Մարտունու պաշտպանական շրջանի առաջին գումարտակը, որի հրամանատար ընտրվեց Մերուժան Մոսիյանը: Սեպտեմբերի 4-ին Մյուրիշենի գումարտակի հրամանատար Արկադիի անմիջական մասնակցությամբ նորընտիր հրամանատարը նախաձեռնեց Աբդալ, Գյուլափլու գյուղերի ազատագրումը, որոնք ասես խրվել էին սահմանի մեջ՝ էապես երկարացնելով ճակատային գիծը: Երկարատև ձգձգումներից հետո՝ հոկտեմբերի 2-ին, Մերուժանի գումարտակը, համագործակցելով շրջանի այլ գումարտակների հետ, ազատագրեց գրեթե անառիկ դարձած Մուղանլու, Ամիրանլար և Կուրոպատկինո գյուղերը: Այդպիսով չեզոքացվեց Մարտունու շրջկենտրոնի և գյուղերի հեռահար ռմբակոծությունների ամենօրյա վտանգը:
Մերուժանի հրամանատարական դիտակետը մարտի առաջին շարքերն էին: Հեռակապով մարտը վարելը նրա համար չէր: Կա՛մ Աշան- Նոր Շեն գծում էր, կա՛մ Ճարտար-Կարմիր շուկա դիրքերում: Անձամբ պիտի ստուգեր պահակակետերը: Բոլոր դիրքերում գիտեին՝ իրենց գիշերային հյուրը Մերուժանն էր:
Հետո պիտի մասնակցեր Քելբաջարի /այժմ՝ Քարվաճառ/ և Կուբաթլուի /այժմ՝ Քաշաթաղ / մարտերին, պիտի վերադառնար հարազատ Մարտունի:
1993 թ. օգոստոսի 23-ին լրանում էր ամուսնության 5-րդ տարին: Մտադիր էր ինչ-որ կերպ նշել այդ օրը… Բայց դիրքերում թերի գործ կար: Ադրբեջանցիների դիրքերը արդեն բավականին հեռու էին, և հարկավոր էր դիրքերը առաջ տանել և նոր խրամատներ փորել:
Մարտունու հյուսիսային գծի պաշտպանական հատվածը ամրապնդելիս 1993թ. օգոստոսի 23-ին զոհվեց Մերուժանը ականի պայթյունից (Մհեր Ջուլհաճյանի, Արտակ Մնացականյանի, Լևոն Համբարձումյանի և Ռուդիկ Ավագյանի հետ միասին):
Ազատամարտիկ, գումարտակի հրամանատար, մայոր Մերուժան Մոսիյանը հուղարկավորված է Մարտունի քաղաքի գերեզմանոցում:
Հետմահու պարգևատրվել է «Մարտական խաչ» 1-ին աստիճանի շքանշանով:
Ամուսնացած է, ունի երեք երեխա՝ Արմինե դուստրը և Հայկ ու Մերուժան որդիները: