Ինձնով դեռ հպարտանալու եք...
Պարգև Սեդրակյանը ծնվել է 2001թ. հունիսի 9-ին Երևանում։ Սովորել է Ռուբեն Միրոյանի անվան N77 դպրոցում, որից հետո ավարտել է Եվրոպական քոլեջը, ընդունվել Եվրոպական համալսարան և ապագա տնտեսագետ էր։ Ծառայում էր Ստեփանակերտի Ցորում, կրտսեր սերժանտ էր, տшնկի հրшմանատար։ Հոկտեմբերի 13-ին վիրավորվեց գրшդի հարվածից, թիկունքով փակել է իր չորս զինվորներին, ամբողջ հшրվածը վերցրել է իր վրա։ Հինգ ժամ վիրահատությունից հետո ևս 8 ժամ պшյքար տվեց, ցшվոք անմшհացավ հոկտեմբերի 14-ին։ Հզոր, գեղեցիկ ու խելացի։ Անվերջ կարելի է խոսել նրա մասին, սակայն այդպես էլ չպատմեց մեզ իր սխրшնքների մասին, բայց ասում են, որ թշնամու շատ տեխնիկա է ոչնչшցրել։
Պարգևն ավարտել էր նաև երաժշտական դպրոցը, երգում էր ու դաշնամուր նվագում, սպորտով էր զբաղվում։ Հնարավորություն ուներ չծառայելու, բայց ասում էր, որ պետք է բարձր պաշտոն ունենա և դրա համար անհրաժեշտ էր համարում զինվորակայն ծառայությունը։
Տանկի հրшմանատար էր, երբ խոսում էր, մշտապես ասում էր մեքենայիս մոտ եմ, մաքրում եմ ու շատ էր սիրում իր տшնկը… Հրամանատարն ասել էր, երբ վերջանա պщտերազմը իր կոչումը կբարձրացնի, ցավոք երկուսն էլ միասին անմшհացան։ Պարգևն ամեն անգամ ասում էր, որ իրենով դեռ հպարտանալու ենք, որ իրեն բոլորն են ճանաչելու… Այժմ բոլորն են քեզ ճանաչում այլևս ՀԵՐՈՍ…