Կապիտանը չկատարեց նահանջի հրամանը
Հիշում ենք․․․Տանկիստ Կարեն Արթուրի Բալայան։ Քաջ կապիտանը ծնվել է 1993 թվականի մայիսի 30-ին, Վայոց Ձորի մարզի Ջերմուկ քաղաքում։ Դպրոցն ավարտելուց հետո ընդունվել է Վ. Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտ` ընտրելով տանկիստի մասնագիտությունը։ 2016 թվականին անցել է ծառայութան Կապան Քաղաքի N զորամասում։ Այնուհետև 2018-ին տեղափոխվել Խնձորեսկի զորամաս` զբաղեցնելով տանկային վաշտի հրամանատարի պաշտոնը։ 2020 թվականի սեպտեմբերի 15- ին իր վաշտի անձնակազմով մեկնել է քաղաք Վոլգոգրադ՝մասնակցելու «Կովկաս 2020» զորավարժությանը։ Գրանցել է գերազանց արդյունք, բարձր պահելով մեր երկրի պատիվը։
Medmedia.am-ի հետ զրույցում Կարենի կինը՝ Լարան պատմեց, որ պատերազմի լուրը լսելուն պես ամուսինը շտապել է ընկերների կողքին կանգնելու և մեր հայրենիքի սահմանները անառիկ պահելու։ Անմիջապես օդանավակայանից մեկնեց Արցախ` Ջրական (Ջաբրայիլ)։ Հոկտեմբերի 15-ին չկատարելով նահանջի հրամանը ՝4 սպա ընկերներով մնացին մարտական դիրքում, պայքարեցին մինչև վերջին շունչը, անմահացան իրենց ազատագրած դիրքում:
«Հայրը ունեցել է երազանք, որպեսզի որդիները զինվորականի ուղին ընտրեն։ Կարենը և ավագ եղբայրը հենց այդ ճանապարհով էլ գնացել են։ Ամուսինս շատ էր սիրում իր մասնագիտությունը։ Նա համարում էր, որ դաժան ճակատագրով քայլած հայի համար ամենակարևորը հայրենիքի պաշտպանությունն է, որպեսզի իր և մյուս երեխաներն ապրեն խաղաղ երկնքի տակ»,-պատմեց Լարան։
Ջրականում Կարենը վաշտի անձնակազմով իմանում է, որ իրենց գումարտակը շրջափակման մեջ է, վաշտի անձնակազմի սպաներով փրկում են 120 հոգու կյանք և շրջափակումից հանում նրանց։
«Հաճախ չէր զանգում, օրը մեկ անգամ էինք խոսում, ասում էր՝ ամեն ինչ լավ է լինելու, չհուսահատվես, մի անգամ զանգեց ու ասաց՝ հետ եմ գալու, անպայման հետ եմ գալու։ Երբ խոսում էի հեռախոսով, կողքից լսում էի պայթյունների ու կրակոցների ձայներ, բայց ինձ ասում էր՝ քո համար հրավառություն եմ կազմակերպել, ամենադժվար պահերին անգամ հումորի զգացումը չէր կորցնում։ Հոկտեմբերի 10-ին, երբ գրեթե ամբողջությամբ կորցնում են Ջաբրայիլը, հրաման են ստանում, որպեսզի հետ գրավեն այն ու ստացվում է իրենց մոտ, շատ ուրախացած զանգեց ու ասաց՝ իմացա՞ք, ասեցի՞ն, Ջաբրայիլը ետ ենք վերցրել»,-պատմեց Լարան։
Վերջին անգամ երիտասարդ կինը սիրելի ամուսնու հետ խոսում է հոկտեմբերի 15-ին․
«Հոկտեմբերի 15-ի կեսօրին խոսեցինք։ Երբ խոսեցի Կարենի հետ, ասեցի՝ հրաման կա հետնահանջի, իջե՞լ ես դիրքերից, նա ասաց՝ երեխեքին(ի նկատի է ունեցել զինվորներին) իջեցրել եմ, ես մնում եմ, էսքան չեմ պայքարել, որ թողնեմ ու հետ գամ, 4 տանիկստով մնում են դիրքերում՝ Կարենը, Գոռը Միրզոյան, Հայրապետը Միքայելյան ու Սասունը Թաթիկյան»։Հերոսը զոհվում է, մինչև վերջին շունչը պայքարելով հայրենիքի պաշտպանության համար։
Նշենք, որ Կարենի ու Լարայի դուստրը 4 տարեկան է։