Մայրը սովորել էր ապրել որդու զանգից զանգ
Նարեկ Շիրազի Մարտիրոսյան․ ծնվել է 1993 թ․ հունիսի 18-ի Սյունիքի մարզի Քարաշեն գյուղում։ Միջնակարգ կրթությունը ստացել է Քարաշենի դպրոցում։ 2011թ․ ընդունվել, 2018 թ․ ավարտել է Գորիսի պետական համալսարանի իրավագիտության բաժինը։ 2012-14 թթ․ ծառայել է հայոց բանակում։ Ամուրի էր։
Համագյուղացիները հպարտությամբ են պատմում Նարեկի մասին, հիշում են, որ մանուկ տարիներին շատ չարաճճի էր, որ գյուղում մի տեսակ պատանիների բանակ ուներ։ Հիշում են նրան արդեն երիտասարդ՝ հարգալից, բարի, մեծերին հարգող, օգնող․․․
2016 թ․ կամավոր մասնակցել է ապրիլյան քառօրյա պատերազմին․ պարգեւատրվել պատվոգրով պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանի կողմից, ինչպես նաեւ «Հայաստանի երկրապահ» հուշամեդալով։
2020 թ․ սեպտեմբերի 27-ին Ադրբեջանը պատերազմ սկսեց․ բազմաթիվ սյունեցիներ մեկնեցին Արցախ, Նարեկը մեկն էր այն քաջարի երիտասարդներից, ով չսպասեց նույնիսկ զորահավաքի, այլ մեկնեց կամավոր, մեկնեց գիտակցաբար, գնաց պահելու պապերի հազարավոր տարիներ պահածն ու իր արյունը խառնեց հերոս պապերի հողը պահելու համար թափված արյանը․․․
Մայրը պատմում է, որ որդին ամեն օր զանգահարում էր, իրենց հույս էր տալիս, ասում, որ անպայման հաղթելու ենք, որ վախենալու ոչինչ չկա, որ թուրքից վախենալ պետք չէ, քանի դեռ իր նման տղերքը կանգնած են թուրքի դեմ․․․
Մայրը, հավերժական թվացող 7 օրում, սովորել էր ապրել որդու զանգից զանգ, սովորել էր ու կարծում էր, թե այդ զանգերը երբեք չեն դադարելու։ Հոկտեմբերի 8-ին, սակայն Նարեկը չզանգեց, մայրը տագնապեց, մի տեսակ կանխազգացում ունեցավ, հետո ինքն իրեն հանգստացրեց, բարկացավ իր չար մտքերի վրա, բայց տագնապալի ժամերը, որ նրան տարիներ էին թվում, անցնում էին ու հեռախոսը լռում էր։ Մեկ օր՝ 24 ժամ՝ անհաշվելի վայրկյաններ, մայրը հուսաց, սպասեց, աղոթեց, աղաչեց, բայց․․․
Հոկտեմբերի 9-ին եկավ հաստատված բոթը՝ 2020 թ․ հոկտեմբերի 8-ին դիպուկահարի կրակոցից զոհվել է Նարեկ Մարտիրոսյանը․․․
ՀՀ նախագահի հրամանագրով Նարեկ Շիրազի Մարտիրոսյանը պարգեւատրվել է «Մարտական ծառայության» մեդալով՝ հետմահու։