Կարեն Դադամյան

ԿԱՐԵՆ ՎԱԼԵՐԻԿԻ ԴԱԴԱՄՅԱՆ

Ծնվել է 1973թ. մայիսի 15-ին, ԱՀ Մարտունու շրջանի Մուշկապատ գյուղում: Նա լույս աշխարհ է եկել իր երկորյակ քրոջ՝ Կարինեի հետ:  Սկզբնական կրթությունը ստացել է գյուղի միջնակարգ դպրոցում, այնուհետև ընդունվել է Ստեփանակերտի գյուղատնտեսական քոլեջի անասնաբուժություն բաժինը, ասել է թե՝ ապագայում անասնաբույժ պիտի դառնար:
Արցախյան շարժման սկզբին դպրոցական էր, նա ամեն կերպ ուզում էր ներգրավված լիներ կամավորականների շարքերում, ընդհատակյա պայքարին: 1990 թվականին, երբ սկիզբ առավ «Օղակ» գործողությունը, Կարենը ՕՄՈՆ-ականների և խորհրդային բանակայինների դեմ ցույցերի ակտիվ մասնակիցը դարձավ: Ու հենց այդ ժամանակ էլ ընդգրկվեց իր մի խումբ ուսանող ընկերների հետ մարտական ջոկատի կազմում: 

Ջոկատն 1991թ.-ի աշնանը ուղարկվեց Հադրութ, որտեղ մի կարճ ժամանակ մնալուց հետո մարտունեցի տղաների հետ նրան ուղարկում են Մարտունի: Նա ընդգրկվում է Մարտունու տղաների կազմում, որից հետո Մուշկապատի՝ հայրենի գյուղի  ազատամարտիկների խմբում:
Կարեն Դադամյանը մասնակցել է Մարտունու շրջանում մղված բոլոր թեժ մարտերին՝ հարձակողական և պաշտպանողական: 

Վերջինն  ու ճակատագրականը եղավ Քարվաճառը: 

Վերադառնում էր հերթական մարտական գործողությունից, պիտի տուն գնար, իսկ իրեն պետք է հերթափոխեին, որ ջոկատը մեկներ Քարվաճառ: Գյուղի ներքևում գտնվող Թողլայեր տեղամասում հանդիպեց հորը ու նաև Քարվաճառ մեկնող գյուղի ջոկատի տղաներին, որ պիտի միանային Մոնթեին: Հրամանատարը ներկայացրեց, որ տղաներից մեկը պակասում է, որին հաջորդեց Կարենի պատրաստակամ արձագանքը՝ ես էլ եմ գալիս: Կարենը իրեն հատուկ հերոսությամբ  մասնակցեց Քարվաճառի օպերացիային, ճակատագրական դարձած խաչմերուկի գրավմանը և 1993թ.-ի ապրիլի 2-ին նահատակվեց թշնամու գնդակից:

Նա մեկ ամսից պիտի որ դառնար 20 տարեկան: Կարծես կանխազգում էր, որ 20 տարեկան չի լինի, ու անընդհատ Ձախ Հարութի «ՙԷլ չենք լինի 20 տարեկան» երգն էր երգում, վերապրելով երգի յուրաքանչյուր բառը: Չեղավ, չվայելեց իր 20-ամյակը, չկարողացավ իրականություն դարձնել իր և իր հարազատների իր հետ կապված երազանքներն ու պլանները: Սիրած աղջիկ ուներ, պատրաստվում էին ձեռքը խնդրելու գնալ, նշանդրեքի…. Անկատար մնաց ամեն ինչ:

Կարենը հետմահու արժանացել է «Արիության»՚ մեդալի:

Հավերժ փարք հայ զինվորին, ազգի նվիրյալ ու հողի պահապանին․․․․

 

Նյութը՝  Ռազմական արխիվ 1990-1994