Մենք դեռ հաղթելու ենք
Բագրատ Ալեքսանյանը ծնվել է 1995թվ. Երևան քաղաքում: Սովորել է Երևանի Խ. Աբովյանի անվան թիվ 84 դպրոցում, 6-րդ դասարանից ուսումը շարունակել է Հայաստանի պետական ճարտարագիտական համալսարանի Երևանի հենակետային վարժարանում։ Որոշ ժամանակ անց Բագրատը որոշել էր խոհարար դառնալ և ընդունվել է Հայ-հունական պետական քոլեջի սննդի արդյունաբերության բաժինը։
Ընտանիքը երկար տարիներ ապրել է նաև Մոսկվայում, Բագրատն ուներ իր սեփական գործն ու կարող էր չգալ ու չծառայել, ինչը նրա համար անընդունելի էր։
Հարազատները հիշում են, բարի, նվիրված, յուրահատուկ ու տարբերվող մարդ էր Բագրատը։
Դեռ փոքր տարիքից առանձնացել է հասակակիցներից իր գաղափարկերով, տեսակետներով, իր մարդ տեսակի խորությամբ, հոգով։ Երևի դա էր պատճառը, որ Բագրատը ստեղծագործում էր, տանը, դպրոցում, բանակում. նա գտնում էր մի բան ու սկսում դրա մեջ խորանալ, տեսնել մի այլ իմաստ ու մի արվեստի գործ գրել։
Բագրատը որոշել էր, ինչ էլ որ լինի, ով էլ դեմ լինի, նա գալու է ու ծառայելու է իր հայրենիքին ու երբեք չի խուսափելու։
Մեծ սիրով ու ոգևորությամբ 2014թվ. անցնում է պարտադիր զինվորական ծառայության ԱՀ՝ Մեխակավանում (Ջեբրայիլ), որպես շարքային նռնակաձիգ։
Նա ծառայում էր նվիրված ու շատ մեծ սիրով, նույնիսկ առաջարկ էր ստացել սերժանատական դասընթացների մասնակցել, բայց որոշ առողջական խնդիրների պատճառով հնարավոր չի եղել։ Բագրատին ազատել էին նաև դիրքեր բարձրանալու պարտականությունից, սակայն նա ինքնակամ ցանկություն է հայտնել բարձրանալ դիրքեր, որի մասին ծնողները իմացել են Բագրատի զոհվելուց հետո։
2016թվ. ապրիլին թշնամին ձեռնարկել էր լայնամասշտաբ ռազմական գործողություններ արցախ-ադրբեջանական սահմանի ողջ երկայնքով՝ օգտագործելով օդուժ, ծանր զինտեխնիկա և մեծաքանակ կենդանի ուժ։
Ապրիլի 1-ի՝ լույս 2-ի գիշերը Մեխակավանի բարձունքներից մեկը թշնամու կողմից ենթարկվել էր գրոհի։ Բարձունքում մարտական հերթապահություն իրականացնող զինվորները ժամեր շարունակ պայքարել են թշնամու մեծաքանակ ուժերի դեմ։ Ժամկետային զինծառայողների օգնության են հասել սպաներից բաղկացած խումբը։
Բարձունքի պաշտպանության ժամանակ քաջաբար մարտնչելիս ընկել են սպաներ՝ Ալեքսան Առաքելյանը, Օնիկ Գրիգորյանը, Մաքսիմ Գրիգորյանը, Ռոման Պողոսյանը, Սուրեն Մելքումյանը, ժամկետային զինծառայողներ՝ Սաշա Գալստյանը, Բագրատ Ալեքսանյանը, Կարեն Ներսիսյանը, Ժորա Եսայանը, Բորիս Օզմանյանը, Ադամ Սահակյանը, Տիգրան Բերակչյանը, պայմանագրային զինծառայող՝ Անդրանիկ Գրիգորյանը։
Բագրատ Ալեքսանյանը հետմահու պարգևատրվել է ՀՀ նախագահի կողմից «Արիության համար», ԱՀ նախագահի կողմից «Մարտական ծառայություն» մեդալներով։
Հայկական կողմը ևս մեկ անգամ ցույց տվեց թշնամուն, որ երբ կփորձեն խախտել սահմանը և՛ զինվորը, և՛ սպան դառնում են միասնական ու անկոտրում ինչպիսին էին մեր պապերը։
Ի պատասխան հերոսի սխրանքի՝ հարազատ դպրոցում դասասենյակ է բացվել, իսկ բակում, որտեղ ապրել է Բագրատը ցայտաղբյուր ու հուշաքար է տեղադրվել։ Եվ վերջապես հրատարակվել է Բագրատի առաջին գիրքը, որը կոչվում է «Վերադարձ»։
Բագրատի ստեղծագործությունները կարդալիս մարդ մի պահ սկսում է խորհել ու մտածել գրվածի մասին, որը շատ բան է տալիս ու այն, որ հասարակ պատանին, ով դեռ փոքրուց կարողացել է ստեղծագործել, կարողանում է նաև գրավել ու ձգել դեպի իրեն։
«Երբ պատերազմ լինի, և մենք չկարողանանք դիմադրել թշնամուն, լինենք վիրավոր, վիրավորված լինի նաև հայերնիքը,բայց մեր մայրերի սիրտը շարունակի բաբախել, ուրեմն մենք դեռ հաղթելու ենք»-Բագրատ Ալեքսանյան։
Հավերժ փա՛ռք Բագրատին ու նրանց, ովքեր մի թիզ հողի համար պայքարեցին ու ընկան հերոսաբար..