Մեր ժամանակի հերոսը
Մեր ժամանակի հերոս՝ Դավիթ Հայրապետյան․ Ապրիլյան պատերազմի ժամանակ Մարտակերտում զոհված շարքային զինծառայող Դավիթ Հայրապետյանը տանկի նշանառու էր, կռվել էր մինչեւ վերջին շունչը:
2016թ-ի ապրիլի 4-ին մղված թեժ մարտերի ընթացքում, անտեսելով հակառակորդի կողմից վարվող ինտենսիվ հրետանային կրակը, փորձել է տանկով կրակային բնագիծ զբաղեցնել, սակայն խոցվել ու զոհվել է թշնամու ԱԹՍ-ի կողմից:
Դավիթը Գեղարքունիքի մարզի Զոլաքար գյուղից էր: Այս գյուղը ապրիլյան պատերազմին երկու հերոս տվեց՝ Գագիկ Մելքոնյան ու Դավիթ Հայրապետյան: Դավիթը երեք ամիս է ծառայել Արցախում: Մարտակերտ եկել էր Արմավիրից, որտեղ մինչ ծառայությունը վեցամսյա զորավարժանքներ էր անցել: Դավիթի ծնողները պատմում են, որ նա ի սկզբանե հենց Ղարաբաղում էր ցանկանում ծառայել, եւ Արմավիրում զորավարժանքն ավարտելիս ուրախ էր, որ Մարտակերտ է մեկնելու՝ ծառայությունը շարունակելու:
Ծնողները զինվոր որդու հետ վերջին անգամ խոսել են մարտի 30-ին: Քույրը պատմել է, որ գրեթե ամեն օր խոսում էին եղբոր հետ, իսկ մարտի 30-ին զրույցը շատ ավելի երկար է տեւել: «Հեռախոսը չէր անջատում, ասում էի՝ մի քիչ էլ խոսա, մի քիչ էլ ու գրեթե մեկ ժամ խոսեցինք, անընդհատ ծիծաղում էր»: Մինչեւ ապրիլի մեկը Մարտակերտում էլի զինվորներ էին զոհվել, բայց ծնողները պատմում են, որ Դավիթը չէր վախենում, պատրաստ էր կռվի, երբ էլ այն սկսվեր: Իսկ կռիվը սկսվեց անսպասելիորեն։
Դավիթը Հայրապետյանների չորս զավակներից ամենակրտսերն էր: Եղբայրները ՌԴ-ում են ապրում ու աշխատում, Զոլաքար էին եկել Դավիթի մահվան լուրն իմանալուց հետո: Ծնողները հարցազրույցներից մեկում պատմել են, որ Դավիթին բոլորն են սիրել. «Շատ համեստ էր, կազմակերպված, բոլորը սիրում էին նրան»: