Նրանք խաղում էին...պատերազմ
Հայկ Լեոնիդի Մեղրյանը զոհվել է Արցախյան ազատամարտում, 16 տարեկան հասակում:
Արմատներով Արցախի Մեղրյանների տան առաջին արու զավակը՝ Հայկը, ծնվել է 1977 թ, մարտի 24-ին հայրենիքից հեռու ՌԴ Սանկտ- Պետերբուրգ քաղաքում:1982-ին,երբ Հայկն ընդամենը 5 տարեկան էր, Մեղրյանների ընտանիքը վերադառնում է հայրենիք եվ բնակություն հաստատում Երևանի Քանաքեռ-Զեյթուն համայնքում:
Հայկի մանկությունն անցել է Երեվանում: Հայկն իր խաժ աչքերով, լայնաթիկունք, բարձրահասակ կազմվածքով, աշխույժությամբ տարբերվում էր իր հասակակիցներից: Կռվարար էր, բայց միևնույն ժամանակ շատ խոհեմ և զուսպ: Նրա ամենասիրելի խաղը կռիվ-կռիվն էր, իսկ վերջին խաղը,,,պատերազմը:
Հայկն իր հասակակիցներից և կրտսեր եղբորից տարբերվում էր լրջությամբ, հաբերատարությամբ, մտածելակերպով և աշխարհայացով: Երազում էր դառնալ լավ մարդ...
Սովորել է Երեվանի թիվ 136 միջն. դպրոցում և ցուցաբերել է բարձր առաջադիմություն: Առարկաներից իր համար առանձնացնում էր հայոց լեզուն ու գրականությունը, մաթեմատիկան, պատմությունը: Սիրված աշակերտ էր դպրոցում, վայելում էր ընկերների սերն ու հարգանքը: Դպրոցն ավարտելուց հետո ընդունվում է ռազմական ուսումնարան, այնուհետև վեցամսյա դասընթացներ անցնում հատուկ նշանակության ջոկատում: Դառնում է հորեղբոր, հայդուկապետ Շահեն Մեղրյանի օգնականը:
Հայկը մի օր հայտնում է հորը-Լեոնիդ Մեղրյանին,որ մոտ օրերս հորեղբայրը գալու է համոզելու իրեն, որ Հայկն էլ հետը մեկնի Արցախ-համալրելու իր կամավորական ջոկատը:
Հայրը չի առարկում և ասում է. «Դե, եթե որոշել եք, ձեզ բարի ճանապարհ, Աստված ձեզ հետ»:
Սա ծնողների վերջին հրաժեշտն էր, այդ օրվանից նրանք այլեւս չտեսան Հայկին:
Եռաբլուրում էլ նրանք կողք կողքի են՝ Շահեն Մեղրյանն ու Զորաց պանթեոնի ամենաջահել զոհը՝ Հայկ Մեղրյանը։ Տապանաքարին միայն անուն-ազգանունն է, ծննդյան ու մահվան թվերը։ Բայց իրո՞ք նա 1977-ին է ծնվել, թե՞ այն նույն տարին, երբ նախապապը Գյուլիստանում առաջին բերդը կառուցեց։
Հայկ Լեոնիդի Մեղրյաններ շատ անգամ են ծնվել ու դեռ շատ անգամներ կծնվեն, որպեսզի իրենց պապերի կյանքը շարունակեն Գյուլիստանում։