Որոշեցինք, որ Էրիկը նորից պետք է ծնվի
Փոքրիկ Էրիկը Պետրոսյանների ընտանիքում հայտնվեց պատերազմում եղբոր զոհվելուց մեկուկես տարի անց։ Ավագ Էրիկը ընտանիքի միակ զավակն էր. 44-օրյա պատերազմը ընդհատեց 19-ամյա երիտասարդի կյանքն ու պատճառ դարձավ, որ ընտանիքում նորից ծնունդ լինի։ Նորից տղա, նորից Էրիկ։
Մայրը՝ Նաիրան, ասում է՝ բարդ որոշում էր. «Մենք մեր կյանքը չէինք պատկերացնում առանց Էրիկի, որոշեցինք, որ ինքը նորից պետք է ծնվի, պետք է ապրի այն կյանքը, որը էլ չապրեց»։
Լսել էին՝ պետությունը պատրաստ է օգնել որդեկորույս մայրերին, որ նորից բալիկ ունենան, դիմեցին պտղաբերության կենտրոն, բայց ճակատագիրն այլ անակնկալ էր պատրաստել. «Մեր գործն ավարտին չհասավ, մի 6 ամիս հետո ինքնուրույն հղիացա։ Ինձ համար շատ դժվար էր, որ Էրիկն արդեն 20 տարեկան կլիներ մի քանի օր հետո, մի քանի օր առաջ տուն կգար ինքը»:
Ավագ Էրիկ Պետրոսյանը պատերազմի 5-րդ օրն է զոհվել՝ Ջաբրայիլում։
«Ինքը Քասախի առաջին զոհն էր, Քասախից ահագին զոհեր տվեցինք։ Հիմա պուճուր Էրիկն է այդ ուժը տալիս, նպատակներ ունեմ, որ պետք է իմ Էրիկի շիրիմը դատարկ չմնա։ Մտածում եմ, որ անպայման պետք է իրեն ախպեր կամ քուր, որ գնա, իր շիրիմին, հաստատ գնալու է իր մոտ », - պատմում է մայրը։
Մի ձեռքով արցունքներն է սրբում, մյուսով 23 օրական Էրիկի թուշիկը շոյում։ Համեմատել չի լինի՝ և՛ նման են, և՛ նման չեն... ավագ Էրիկն ավելի հանգիստ էր, փոքրիկն ամեն շխկոցին արձագանքում է. «Ոչ մի երեխա ոչ մի երեխու տեղ չի գրավի։ Ուրախություն է եղել տան մեջ՝ երեխա է ծնվել, բայց չկա այդ ուրախությունը, չգիտես՝ այդ լիակատար ուրախությունը չկա, ինչքան կիսատ գործեր թողեց մեր տղան։ Կյանքում չենք կարող այդ ամեն ինչը լրացնել»։