Հերոսապատում

Թուրքին պիտի լռեցնես զենքով, այլ լեզու թուրքը չի հասկանում

Ալեն Նավասարդյան

Թուրքին պիտի լռեցնես զենքով, այլ լեզու թուրքը չի հասկանում

Նավասարդյան Ալեն Արտակի. ծնվել է 1989 թ. հունիսի 27-ին: Արմատներով Կապանի շրջանի Ուժանիս գյուղից էր: 1994 թվականին ընտանիքը տեղափոխվել է Քաջարան: Միջնակարգ կրթությունը ստացել է Քաջարանի թիվ 1 դպրոցում: 1996- 2006 թվականներին սովորել և ավարտել է տեղի թիվ 1 միջնակարգ դպրոցը: 2006 թվականին ընդունվել է  Կապանի արվեստի պետական քոլեջ: 2016 թ. ընդունվել է Հայաստանի պետական ճարտարագիտական համալսարանի Կապանի մասնաճյուղ: 2008-2010 թթ. ծառայել է ՀՀ զինված  ուժերում:

Պարտադիր զինվորական ծառայությունից զորացրվելուց հետո աշխատանքի է անցել Զանգեզուրի պղնձամոլիբդենային կոմբիանտում: 2006 թվականից ԵԿՄ անդամ է, մասնակցել է Ապրիլյան քառօրյա պատերազմին:

Թշնամուն Ալենը ծանոթ էր մանկությունից: Շատ փոքր էր, երբ Կապանի Ուժանիս գյուղում  ռմբակոծության հետեւանքով ավերվեց նրա պապական տունը՝  տարիների ստեղծած ամեն ինչով: Թշնամու հանդեպ ատելությունը նրան բերել էր մեկ անբեկանելի որոշման՝ թուրքին պիտի լռեցնես զենքով, այլ լեզու թուրքը չի հասկանում:

 Ալենը հայտնի էր իր ընկերասիրությամբ: Ընկերները  գիտեին, որ ամեն վայրկյան պատրաստ է իրենց կողքին լինել: Նա կենսախինդ էր, սիրում էր կյանքը, ձգտում վայելել այն:

«Որդիս բարի էր, ուշադիր բոլորիս նկատմամբ, հայրենասեր էր, շատ էր սիրում Քաջարանը: Ուղղամիտ ու սկզբունքային էր, չէր ընդունում, երբ խաբում էին իրեն, ինքն էլ չէր չարաշահում ուրիշների վստահությունն ու հարգանքը»,- ասում է Ալենի մայրը:

 Ալենը հնարամիտ էր, երազող, երբեմն նաև զինագործ, գեղանկարիչ ու բանաստեղծ...  

 2020 թ. սեպտեմբերի 27-ին Ադրբեջանը պատերազմ սկսեց. Ալենն անմիջապես միացավ հայրենի հողը պաշտպանելու մեկնող քաջարանցիներին: Նրա գործած սխրանքների մասին լեգենդներ են հյուսվում: Երբ լսում ես, թե ինչպես է կռվել, ինչպես է ֆիզիկական բնատուր ուժը կիրառել ի փրկություն վիրավորների՝ միայնակ դուրս բերելով մի քանի հոգու, ինչպես է իր վրա վերցրել հրամանատարությունն անծանոթ տեղանքում, հասկանում ես, որ հայի քաջ տեսակը դեռ կա, որ հզորները մեզանից հեռանալով չեն մեռնում՝ անմահանում են:

 Ալեն Նավասարդյանը զոհվել է 2020 թ. հոկտեմբերի 23-ին՝ դիպուկահարի կրակոցից: Աճյունն ամփոփված է Քաջարանի զոհված ազատամարտիկների հուշահամալիրում:

 Հետմահու պարգևատրվել է «Մարտական ծառայություն» մեդալով:

 

 

 

Նյութը՝ syuniacyerkir.am-ից
24.02.2022