Ընկերները եկան տուն, Արտյոմը՝ ոչ
Արտյոմ Սարգսի Քոլանջյան Ծնվել է 1993 թվականի սեպտեմբերի 22-ին մայրաքաղաք Երևանում: Ծնվել, մեծացել ու 27 տարի ապրել է Նոր Նորքի 4-րդ զանգվածում: 1997-2000թթ հաճախել է՝ այժմ 108 մանկապարտեզ: 2000-2010թթ սովորել և ավարտել է Ա. Ղարիբյանի անվան 142 ավագ դպրոցը: 2010 թվականին ընդունվել է Մ. Խորենացու անվան համալսարան, իրավաբանական բաժին: Դպրոցական տարիներին համատեղ Երկու տարի հաճախել է երաժշտական դպրոց, դաշնամուրի բաժին, զբաղվել է սպորտով, սպորտային մարմնամարզություն, բռնցքամարտով և ըմբշամարտով: 2011 թվականին ուսանողական տարին թողնելով զորակոչվեց ժամկետային ծառայության Լուսակերտի ուսումնական զորամասում 6 ամսով: Այնուհետև տեղափոխեցին Արցախի Հանրապետության Թալիշի զորամաս: 2013 թվականին ավարտեց ծառայությունը գերազանց, բազմաթիվ շնորհակալական նամակներով, Ջ.Հարությունյանի կողմից տրված պատվոգրով` որպես ավագ սերժանտ, դասակի հրամանատար, հրե տանու հաշվառկող: Տյոմս շատ բարի, խղճով, հոգատար, ուշադիր, օգնող, հասնող, աջակցող, արագաշարժ, ամեն տեղ առաջինն էր, շատ ազնիվ, անկեղծ, սիրում էր կյանքը, ամեն ինչ, բոլորին, աշխույժ, շփվող, աչքի ընկնող, աշխատասեր կազմակերպող, սիրում էր անակնկալներով ուրախացնել, նաև շատ համառ, իր խոսքին մնում էր մինջև վերջ, մտքին դրածը անում էր, հակառակը համոզել հնարավոր չէր, չէր սիրում սուտը, անարդարությունը, պատմում է Արտյոմի մայրը:
2016 թվականին ապրիլյան պա տերազմին բոլորիցս գաղտնի կամավորագրվել էր ու մեկնել պատերազմ, 25 օր մնալուց հետո, երբ ամեն ինչ հանդարտվել էր, վերադարձավ, բայց շատ նեղված էր, համարում էր որ այնտեղ թերի է թողել գործը: 2016 թվականին անցավ աշխատանքի Հանրային Հեռուստաընկերությունում, այժմ Արտյոմը Հ1֊ ում ունի իր անունով թանգարանային անկյունը: Տյոմս DJ֊էր, իր առօրյան, կյանքը, ապրելը իր ստեղծագործությունների երաժշտության մեջ էր, սիրում էր, ապրում էր երաժշտությունով, ուրիշ աշխարհ էր: Ամեն ինչում ինքնուս էր, ամեն ինչով հետաքրքրվում էր: Սեպտեմբերի 27-ին պատերազմի լուրը լսելուց հետո, հանեց խորքում պահված 2013 թվականի ծառայության բատինկեքը ու վաքսեց, ապրիլյանից ստացած զինվորական ֆոռմեն, ինձ լվանալ, արդուկել տվեց ու հագավ գնաց պատերազմի դաշտ: Մի վարկյանում ամեն ինչ հավասարվեց զրոյի, թե իր կյանքը, թե մենք, թե իր երազանքներն ու նպատակները, ասում է Արտյոմի մայրը: Սեպտեմբերի 29-ին գիշերով փորձեց գնալ, չստացվեց, շատ էր նեղվել: Հոկտեմբերի 3-ին զանգեցին զինկոմից շատ էր ուրախացել, որ կանչեցին, ժամը 01:30-ին արդեն զինկոմում էինք, մինչև երեկոյան 20:00 ոչ մի ցուցակում չկար Տյոմիս անունը, մինչև գնաց գրիչով գրել տվեց, որ կարդան նստի ավտոբուս: Գնալուց առաջ ընկերները համոզում էին, որ մտքափոխվի չգնա, բայց չհաջողվեց հակառակը համոզեին, ասեց ես չգնամ բա ով գնա? պտի ավտոբուսում երգելով գնամ: Տարան Լուսակերտ վերապատրաստման: Հոկտեմբերի 15-ին զանգեց ուշ ժամին ասեց Թե հելել եմ ծխելու, ու չասեց որ տանում են Ղարաբաղ, ով էլ գիտեր ասել էր մորս չասեք: Լուսակերտից տանելուց, էլի Արտյոմի անունը չի եղել, մտելա խոսելա, որ ինքն էլ գնա ընկերների հետ:
Ընկերները եկան տուն, Արտյոմը՝ ոչ: Ինձ վերջին անգամ զանգեց Հոկտեմբերի 18-ին ասեց սաղ ցենտրա, սաղ տոշնիա, հաղթելու ենք դուխով, ասեցի բալես չես կարա հետ գաս? ջղայնացավ, ասեց վատես այ կնիկ, կարողա բիլետիս մեջ դավաճան գրեն: Վերջին զանգը եղել է հոկտեմբերի 22-ին, ընկերոջնա զանգել: Ես չեմ իմացել որ Հադրութումա, ասում է Արտյոմի մայրը: Արտյոմը զո հվել է Հադրութում հոկտեմբերի 22-ին մա րտական գործողություններ կատարելիս: Հոկտեմբերի 23-ին Արտյոմին բերել են Երևան: Այդ ժամանակ Արտյոմի ազգանունը սխալ էր գրված, Արտյոմի զո հվելուց 93 օր հետո նոր Արտյոմի անունը զո հվածների ցուցակում գրել էին, հարազատները և ընկերները 6 օր Արտյոմին են ման եկել: Արտյոմի մայրիկին հոկտեմբերի 28-ին են ասել, այդ ժամանակ էր Արտյոմի մայրը իմացել որ Արտյոմը Հադրութում է եղել: Ընկերը հեռախոսա տալիս, ասումա զանգի տնեցիքի հետ խոսա, ասելա չէ, թող սովորեն առանց ինձ ապրեն: Արտյոմ Քոլանջյանը հուղ արկավորված է Եռաբլուր պանթեոնում: Արտյոմ Քոլանջյանը պարգևատրվել է «Մարտական Ծառայության» մեդալով:
Հավերժ փառք ու պատիվ մեր Հայ Զինվորներին